ေသမင္းေၾကာင့္ အိပ္ပ်က္ခဲ႔သည္ (သေရာ္စာ)

ေသရမွာေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး။ မေၾကာက္ေစတတ္တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြျပည့္ေနလို ့လားဆိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္မွာဆို တျခားသူေတြထက္ေတာင္ အကုသိုလ္က ပိုမ်ားေသး။ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုရင္ ေသမင္းကေတာင္ သတိလာေပးရတဲ႔အျဖစ္။ အဲဒီလို သတိလာေပးတာေတာ့လည္း အရမ္းေၾကာက္မိတယ္။ ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းခ်မ္းႀကီးမွာ ဆီးႏွင္းေတြ ေဝ ေနေအာင္က်လည္း ေခြ်းျပန္ေနရသလိုမ်ိဳး။ (ရန္ကုန္က ေဆာင္းသာေျပာတယ္၊ ေႏြလိုပဲ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူလို ့) အဲသလိုမ်ိဳး ေၾကာက္တယ္။

ျဖစ္ပံုကေတာ့ ဂ်မ္းပံုက စရမလား? ခ်စ္ထံုက စရမလား လို ့ေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသမင္းဆိုတာက ကိုယ္ထင္ျပျပီး လာသတိေပးသလို ကိုယ္ထင္မျပပဲနဲ႕ သတိေပးတာမ်ိဳးလည္း ရွိတာကိုးဗ်။ ကိုယ္ထင္ျပျပီး သတိေပးတယ္ဆိုတာက ခု ေတြ႕ၾကရတဲ့ မေသခင္ေလးမွာ အိုၾကရတယ္၊ နာၾကရတယ္၊ ေရာဂါဘယေတြ ျဖစ္ၾကရတယ္။ ဒါက ေသမင္း ကိုယ္ထင္ျပျပီး လာေခၚတာ၊ လာသတိေပးတာ။ မေသခင္ေလးမွာ ငယ္ငယ္ကလို ျပန္ျပီး ႏုပ်ိဳရလိမ့္မယ္ေတာ့ မထင္နဲ႕။ နုပ်ိဳရင္ေတာင္ ရုပ္က လံုးဝမရေတာ့ဘူး။ စိတ္ပဲ ရမယ္။ ရတဲ႔စိတ္က ဘာျဖစ္လဲ သိလား။ ဟဲ ဟဲ။ အဲဒါကို ''သူငယ္ျပန္တယ္''လို ့ ေခၚတယ္ေနာ္။

ဒီေန႔ၾကမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း စိတ္ေတြကလည္း ဂေယာက္ေျခာက္ျခားေတြျဖစ္လို ့။ မ်က္လံုးကလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ ျမင္သမွ်က ေဝေဝဝါးဝါးပဲ။

'' ေဟ့ကိုယ္ေတာ္ ထေတာ့ဗ် ထေတာ့''

'' ဟ ဘယ္ေကာင္လဲကြ၊ မနက္ေစာေစာ ဆူဆူညံညံနဲ႕ ''

က်ဳပ္ ေဒါသ ထြက္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ က်ဳပ္ကိုမ်ား ရာရာစစ။ ကိုယ္ေတာ္တဲ႔။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး လို ့သာေခၚၾကည့္ ျခင္ေထာင္မေခါက္ပဲ လက္သီးနဲ႕ ထထိုးမိမွာအေသအခ်ာပဲ။ က်ဳပ္က အဲသေလာက္ေမတၱာႀကီးတာ။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ။ အသက္ ၉ ႏွစ္ကတည္းက ကိုရင္ဝတ္ျပီး ဆင္းဆင္းရဲရဲေနလာခဲ့တာ နာမည္မသိရင္လည္း ''ဦးဇင္း ထေတာ့''ဆို ရပါတယ္။ ခုေတာ့ အသက္ႀကီးမွဝတ္တဲ႔ ရဟန္းေတြကိုေခၚသလိုမ်ိဳး က်ဳပ္ကို ''ကိုယ္ေတာ္''တဲ႔။ မၾကည္ညိဳလည္း ဂရုကိုမစိုက္တာ။ က်ဳပ္က အဲသလို ခပ္ေခ်ေခ် ဦးဇင္း။

''ဘယ္ေကာင္ရမွာလဲ ကိုယ္ေတာ္။ က်ဳပ္ေလ က်ဳပ္ က်ဳပ္။ ေသမင္း။ ကိုယ္ေတာ့္ကို လာေခၚတာ''

ေသမင္းဆိုေတာ့ က်ဳပ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ လန္႔သြားတယ္။ ဟုတ္ မဟုတ္ ျခင္ေထာင္ကို အသာေလးမ,ျပီး ခိုးၾကည့္လိုက္တယ္။ အံမယ္ ေသမင္းက ခန္႔ေခ်ာႀကီးဗ်။

'' ေခ်ာင္းၾကည့္မေနနဲ႕ ကိုယ္ေတာ္။ သူမ်ားေတြလို က်ဳပ္ကို ရုပ္ေခ်ာပါတယ္ ဘာညာနဲ႕ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆိုျပီး ေသရက္ကို ေရြ႕ဆိုင္းေပးဖို ့ ေတာင္းဆိုခ်င္ေနတာမို ့လား။ မရဘူး မေပးနိုင္ဘူး။ က်ဳပ္ရဲ႕ မရဏႏိုင္ငံက ကိုယ္ေတာ္တို ့ ျမန္မာနိုင္ငံလို ဥပေဒ ေလ်ာ့ရဲတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး''

ေရာ- - - ဒီေသမင္း တယ္ ခက္ပါလား။ က်ဳပ္က ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူး။ သူက က်ဳပ္ရဲ႕ စိတ္အေတြးကို အကုန္သိလို ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတာ္လို ့ ေခၚတာကို သိပ္ သေဘာမက်ဘူးဗ်ာ။

''ဒီမယ္ ဦးေသမင္း အဲ ကိုေသမင္း ဟာ ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားနာမည္ကလည္း ဦး တပ္ေခၚလည္း အဆင္မေျပ၊ ကို တပ္ေခၚလည္း အဆင္မေျပ ''

''ကိုယ္ေတာ္ဘာသာ ႀကိဳက္သလိုေခၚ။ ေသရက္ေတာ့ ေရြ႕မေပးနိုင္ဘူး။ က်ဳပ္ရဲ႕ဥပေဒက ပုဂၢိဳလ္ကိုၾကည့္ ေငြကိုၾကည့္ျပီး သေရကြင္းလို ဆြဲဆန္႔သေလာက္ က်ယ္တဲ႔ဥပေဒမဟုတ္ဘူး''

''ခင္ဗ်ားက ဥပေဒအေၾကာင္း သိပ္ေျပာပါလား။ က်ဳပ္တို ့ နိုင္ငံဥပေဒကို အဲလိုေျပာရေအာင္ ခင္ဗ်ားက ဘယ္ေလာက္သိလို ့လဲ''

'' ညွယ္ ---- ဟက္ ဟက္ ''

က်ဳပ္က ေျပာေတာ့ ေသမင္းက ရယ္တယ္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚက တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးကို ဇိမ္ေျပနေျပ ဆြဲရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္တယ္။ အသံက ပိန္ေညာင္ အသံနဲ႕။

'' ရယ္မေနနဲ႕ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားရုပ္က အစကတည္းက မလွပါဘူးဆို။ ခုလိုရယ္ေတာ့ ပိုလီယိုေရာဂါသည္ စူပါဂလူးနဲ႕ အကပ္ခံရတဲ႔ရုပ္''

''ငင့္ ကိုုယ္ေတာ္က အမွန္တိုင္းေျပာေနတာ က်ဳပ္ကို မေၾကာက္ဘူးထင္တယ္''

'' ေၾကာက္စရာလား။ ခင္ဗ်ားကို ေၾကာက္ရင္ က်ဳပ္ facebook မသံုးဘူး''

''ဘာဆိုင္လို ့လဲ''

ေသမင္းက က်ဳပ္ကိုေမးေတာ့ က်ဳပ္က မသိရန္ေကာ ဆိုတဲ႔ အထင္ေသးအၾကည့္နဲ႕ ေသမင္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေျပာေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံေၾကာင္း အကုန္သိသတဲ႔။ ခုေတာ့ ဖြဲနဲ႕ ဆန္ကြဲ။ တျခားစီ။

''ဆိုင္တာေပါ့ဗ်။ ၆၆/ဃ မျပင္ေသးသေရြ႕ အမွန္တိုင္းေျပာရင္ အဖမ္းခံထိမွာပဲ။ facebookေပၚမွာ အမွန္တိုင္းေျပာလို ့ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာ ထမင္းထုပ္ေဝတာေတာင္ မေလာက္ဘူး။ ခင္ဗ်ားကို အမွန္တိုင္းေျပာလို ့ က်ဳပ္ေသရင္ တခါပဲ။ အဲ ဒီနိုင္ငံမွာ အမွန္တိုင္းေျပာလို ့ ေထာင္ထဲေရာက္ရင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ဆင္းရဲခံရမွာ။ စိတ္အဆင္းရဲေတာ့ မခံႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ခင္ဗ်ားကို ေဝဖန္လို ့ ေသရမယ္ဆို ခုသာ တခါတည္းေခၚသြား''

''အမ္ ေန ေနပါဦး ကိုယ္ေတာ္''

က်ဳပ္က တခါတည္းပဲ လိုက္ေတာ့မလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေဘးက သူမ်ားလက္ဆြဲအိတ္ကို ထဆြဲလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ က်ဳပ္မွာက ခရီးသြားရင္ လက္ဆြဲအိတ္မွ မရွိပဲကိုးဗ်။ ရြာကိုျပန္ေနက် လြယ္အိတ္ကို ဆြဲလိုက္ရင္လည္း ေသမင္းက ယံုမွာမဟုတ္ဘူး။ ''ဟန္ ကိုယ့္ဖို႔ ''ဆိုတဲ႔အတိုင္း သူယံုၾကည္ေအာင္ သူမ်ားလက္ဆြဲအိတ္ကို ထဆြဲရတာပဲ။ က်ဳပ္ ဟန္ျပလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေသမင္းက နည္းနည္း ေတြေဝသြားတယ္။

'' ဒါနဲ႕ ကိုယ္ေတာ့္ ဘြဲ႕က ဘယ္လိုေခၚတာလဲ''

'' ဘာ ''

ဒီတခါ တကယ္ကို ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ သတၱဝါအားလံုးရဲ႕ ေသစာရင္းကို လက္နဲ႕ကိုင္ထားျပီး က်ဳပ္ကို နာမည္မသိပဲ လာေခၚရတယ္လို ့။ မွားေနတယ္ဆိုလို ့ကေတာ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးမႈနဲ႕ ေသမင္းကို တရား ျပန္ဆြဲရမယ္။

'' ဒီ ပ။ စႏၵာဒီပ''

ေသမင္းက အေကာင္းစားေဘာပင္နဲ႕ စာရင္းစာအုပ္ႀကီးကို လွန္ရင္း နာမည္ေတြ လိုက္စစ္ေနတယ္။ အလဲ႔။ ေသမင္းက ေခတ္မီသဗ်။ ေဘာပင္ အေကာင္းစားနဲ႕။ လက္မွာလဲ။ ဟာ ဟာ ေတြ႕ျပီ။ ေတြ႕ပါျပီ။

''ေဟ့ ေသမင္း။ ခင္ ခင္ဗ်ား လာဘ္စားထားတယ္မို ့လား''

''ဟာဗ်ာ။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ။ က်ဳပ္က ဘယ္ႏွွယ့္ လာဘ္စားရမလဲ။ ဒီမွာ ကိုယ္ေတာ့္နာမည္ ရွာမေတြ႕ စိတ္ညစ္ေနတာ''

''ဘာ လာဘ္မစားရမွာလဲ။ ၾကည့္စမ္း။ ဒါ ဘာလဲ ''

က်ဳပ္က သူ႔လက္မွာဝတ္ထားတဲ႔ လက္ပတ္နာရီကို လက္ညိွဳးနဲ႕ ထိုးျပလိုက္တယ္။ သူက လက္ပတ္နာရီေလးကိုၾကည့္ျပီး လက္ရွည္အက်ၤ ီကို ဆြဲဆန္႔လိုက္တယ္။

''အာ ဒါ က်ဳပ္ဘာသာ ဝယ္ထားတဲ႔ အေပါစားလက္ပတ္နာရီပါဗ်ာ။ ကိုယ္ေတာ္လည္း Eleven လို သက္ေသမျပနိုင္ပဲ မစြပ္စြဲပါနဲ႕''

အံမာ။ ေသမင္းကမ်ား ရာရာစစ။ eleven ကိစၥ သူ ဘာသိတာမွတ္လို ့။ ဘယ္သူမွန္တယ္ မွားတယ္ဆိုတာေတာင္ ခုထိ ဘယ္သူမွ မသိေသးတာ။ သူက လာျပီး ေထာက္ျပေနတယ္။

''ဒါဆို ဒီလက္ပတ္နာရီ ေစ်း ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ''

''သံုးေသာင္း''

''ခင္ဗ်ား လခက''

''ေနပါဦး။ ကိုယ္ေတာ္က လဝက,ကလား။ ေတာ္ေတာ္ကို အရစ္ရွည္တယ္။ က်ဳပ္ လာဘ္မစားဘူးဆို ျပီးတာပဲမို ့လား။ က်ဳပ္ကို အထက္အရာရွိက ေပးအပ္လို ့ ဒီတာဝန္ရခဲ႔တာမဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူေတြကေပးလို ့ရခဲ႔တာ။ က်ဳပ္ကိုခ်စ္တဲ႔ ျပည္သူေတြကို က်ဳပ္က ျပန္လွည့္စားပါ့မလား။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ''

ေသမင္းက တရစပ္ကို ေျပာခ်သြားတာ။ အလဲ႔လဲ႔။ ေသမင္းမွာ တျခားအရည္အခ်င္း ရွိမရွိေတာ့ မသိဘူး။ ေတာ္ကီကေတာ့ လန္ထြက္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီရာထူး ရတာေနမွာေပါ့။ ထားပါေတာ့ေလ။ သူ႔ဘာသာ လာဘ္စားစား မစားစား ကိုယ့္ပစၥည္းတခု ပဲ႔ပါသြားတာမွတ္လို႔။ စိတ္ကေတာ့ ''အဲလို ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ဘူးဆိုျပီး ဖာသိဖာသာေနလို ့ ဒီႏိုင္ငံ မတိုးတက္တာ''လို ့ ျပန္ေျပာေနေပမယ့္ ဆက္ျပီး မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ။ တခ်ိဳ႕က ေစတနာကို ေဝဒနာ သိပ္လုပ္တာ။

'' ကဲ ခင္ဗ်ားကိစၥ ထားပါ။ က်ဳပ္ကို လာေခၚတာေကာ က်ဳပ္ ေသရက္က ေစ့ေနလို ့လား။ နာမည္ေကာ ရွာေတြ႕လား။

''ရွာေနတုန္းပဲ။ စႏၵာဒီပက ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ ျမိဳ႕ရြာ မိဘ loction ေတြ အကုန္တူေနတယ္။ ဒါနဲ႕ ကိုယ္ေတာ္က KTV ေတြ ဘာေတြ သြားလား''

'' ဟယ္ ရာရာစစ။ က်ဳပ္လိုဘုန္းႀကီးက KTV ကို သြားစရာလား''

''ဟာ ဒါဆို မွားျပီ''

''ျပစမ္း ခင္ဗ်ားစာရင္း''

က်ဳပ္က မေနနိုင္ေတာ့တာနဲ႕ သူ႔စာရင္းကို ဝင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟာဗ်ာ မွားလည္း မွားနိုင္လြန္းတယ္။

''ဒီမွာ ေသမင္း။ ခင္ဗ်ား စာကို ေသခ်ာဖတ္ပါ။ ခင္ဗ်ား လူမွားျပီးေခၚသြားတာ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိျပီလဲ။ ခင္ဗ်ားတို ့လူမွားေခၚရင္ လူႀကီးေတြမို ့ က်ဳပ္တို ့က ဘာမွလုပ္လို ့မရဘူး။ ဆႏၵျပလည္း အဖမ္းခံရတယ္။ က်ဳပ္တို ့မွားရင္သာ ျပစ္ဒဏ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပးတယ္။ ဒါလည္း ခင္ဗ်ားက အဝတ္အစား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းဝတ္ရင္ ပိုျပီးအျပစ္ေပးတယ္။ အဝတ္အစားသစ္လြင္ေလ ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့ေလပဲ။ ခင္ဗ်ားမွားေတာ့ က်ဳပ္တို ့က ဘာျပန္လုပ္ရမလဲ''

''က်ဳပ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဟို တပည့္ေတာ္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ တခါတရံမွားတာမို ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ''

အံမာ။ ခုမွ။ ေစာေစာက ကိုယ္ေတာ္တဲ႔။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကိုယ္ေတာ္လို ့ပဲ ေခၚတယ္။ ခု သူ႔အမွားရွိေတာ့ ၾကည့္စမ္း။ ေျပာစရာကို မလိုဘူး။ တပည့္ေတာ္လို ့ သံုးတာတင္မဟုတ္ဘူး။ ဖင္ေထာင္ျပီးေတာ့ေတာင္ ကန္႔ေတာ့လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္းေလ။ သူမွားမွန္းသိရင္ကို ေက်နပ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို အမွားသိတာေတာင္ ဝန္မခံဘူးမို႔လား။

'' ထားပါ ေသမင္းရယ္။ က်ဳပ္ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ က်ဳပ္နာမည္နဲ႕လာတူတဲ႔ မစႏၵာနဲ႕ ကိုဒီပ ကိုပဲ က်ဳပ္က အျပစ္တင္ရမလိုျဖစ္ေနျပီ။ ဒါနဲ႕ က်ဳပ္ကို တခုေလာက္ကူညီပါလားဗ်။ က်ဳပ္ ဘယ္ေန႕ေသမလဲဆိုတာ သိခ်င္လို ့။ စာရင္းျပန္ုင္မလား''

ဟင္း ဟင္း။ သိတယ္မို ့လား။ ျမန္မာလူမ်ိဳးပဲဟာ။ အခြင့္ေရးရရင္ ရတာထက္ ပိုလိုခ်င္တာ။ ဒါက သဘာဝပဲေလ။

'' ဦးဇင္းက ေရာဂါ ၆ မ်ိဳးအထိ ရွိတယ္။ သံုးခုက ႀကီးမားတယ္။ ေသတဲ႔အထိ ေဆးေသာက္ရမယ္။ ေဆးေန႔တိုင္းေသာက္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး ၇-ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ေနရမွာပါ။ ေဆးမေသာက္ရင္ေတာ့ ၃-ႏွစ္ဆိုရင္ မာလကီးယားျပီ။ တျခား ဘာသိခ်င္ေသးလဲ''

''ရပါျပီေလ။ ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ပါျပီ။ ေသမင္းလည္း တရားမစဲြေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တခါ စာရင္းသာ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားပါ။ ရတဲ့ လစာက်ေတာ့ အျပည့္အဝယူျပီး အလုပ္ေပၚလည္း စိတ္ဝင္တစားလုပ္ပါ။ ဒါမွ ရာထူးလည္း တက္လာမယ္''

''တင္ပါ။ ျပႆနာက အဲဒါပဲဘုရား။ ရာထူးကိစၥပဲ။ လကုန္ခါနီးဆိုေတာ့ ရာထူးတက္ဖို ့ အမႈလိုက္ဖမ္းေနရတာ။ ဖမ္းတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း လစဥ္ေၾကး မေပးသူကိုပဲ ေရြးဖမ္းရတာ''

''ထားပါေလ ထားပါ။ ဒါ က်ဳပ္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသမင္းလည္း ဖမ္းစရာရွိတာ ဖမ္းေတာ့။ ကဲ ကဲ က်ဳပ္လည္း ဆက္အိပ္ဦးမယ္''

က်ဳပ္ စကားေတာင္ မဆံုးေသးဘူး ေသမင္းခမ်ာ ျခင္ေထာင္ေဘးကေန လွစ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေခ်းပါတဲ႔ ေသမင္းပဲ။ ဟူး။ အဲဒါပဲ။ ေသမင္းဆိုတာ တခါတေလ ထင္ထင္ရွားရွား ကိုယ္ထင္ျပေပၚလာတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့ ကိုယ္ထင္မျပပဲ သတိေပးတတ္ပါတယ္လို႕။


ေမာင္ခ်မ္းမြန္
ျပည္ခ်စ္သားဂ်ာနယ္တြင္ ပါရွိသည္။ ၂၀၁၆